Hij werd slechts 43 jaar, overleed na een hersenbloeding, maar in het korte leven was zijn intensiteit van leven groot. Een gitaarvirtuoos, die moest spelen met een misvormde linkerhand ten gevolge van een brand in zijn woonwagen. Woonwagen ja, want Reinhardt behoorde tot de Sinti, geboren op 23 januari 1910 in het Belgische Liberchies, een dorpje in Henegouwen. Hij was autodidact op gitaar, banjo en viool. Leerde lezen en schrijven van Stéphane Grapelli, die hij in 1934 ontmoette in een nachtclub in Montparnasse, Parijs. Samen richten ze dan met Reinhardts broer Joseph (slaggitaar), Roger Chaput (slaggitaar) en Louis Vola (contrabas) het Quintette du Hot Club de France op. In korte tijd bereiken ze een enorm succes. Als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt blijft Grapelli in Londen, Reinhardt reist terug naar Parijs. Hij geniet de bescherming van een Luftwaffe officier, Dietrich Schulz-Kohn, die dol is op zijn muziek. Via hem krijgt hij zelfs het aanbod om voor het opperbevel in Berlijn te spelen. Dat gaat Reinhardt te ver en hij vlucht, maar wordt opgepakt onderweg naar Zwitserland. Maar dankzij zijn ‘beschermheer’ wordt hij vrijgelaten. Na de oorlog toert hij door Amerika met het orkest van Duke Ellington, maar hij kan in de VS niet aarden en keert het land de rug toe. Hij begeleidt Bobbejaan van Schoepen, speelt weer met Garpelli, maar legt zich ook hoe langer hoe meer toe op schilderen en vissen in het dorp waar hij overlijdt op 16 mei 1953, Samois-sur- Seine bij Fontainebleau.