Het is de sterfdag (19 mei 1954) van Charles Ives.  Het is te danken aan Maarten Kooij, dat ik deze componist ken. Eind jaren zeventig- net terug van een tweejarig verblijf in Roemenië – was ik lid van de Domcantorij, die onder leiding stond van de thans al weer vele jaren fameuze en voortreffelijke bas Peter Kooij. Jan Jansen, de vader van Janine, was de vaste organist. We zongen op zaterdagmiddagen voor winkelend publiek en mensen die speciaal naar Utrecht reisden en tijdens de zondagse vieringen. We zongen veel Bach, veel andere Barokcomponisten, maar ook psalmen van Charles Ives. Lastige muziek om te zingen, je moet het echt veroveren, maar dan ontdek je gaandeweg, al kauwend de schoonheid er van, dan smaakt het goed. Trouwens bij Bach vind je akkoorden die in Ives’ werk niet zouden misstaan. Ives wordt beschouwd als de eerste grote Amerikaanse componist. Hij werd geboren in Danbury, Connecticut, studeerde muziek, maar ging het verzekeringswezen in en componeerde in zijn vrije tijd en was daarnaast actief als organist. Zijn muziek werd bij leven nauwelijks gespeeld. O.a. Leonard Bernstein zorgde voor serieuze aandacht, toen de componist al bijna 70 jaar was. Beroemd zijn geworden uiteindelijk de pianosonate Concord en het symfonisch werk The Unanswered Question.  Ives componeerde muziek bij vele psalmen. Hieronder psalm 67, uitgevoerd door de BBC Singers o.l.v. Stephen Cleobury