Deze zomer hoorde ik muziek van hem nog spelen in de robuuste kerk van Labastide d’Armagnac, een gaaf Middeleeuws plaatsje, waar je baadt in rust en culinaire weelde. Een oudere Chinese pianiste vergastte ons op  muziek van Bach, Mozart, Scarlatti (Domenico) en van Francois Couperin. Met muziek van deze Franse componist wiens sterfdag we vandaag gedenken begon ze het concert in de tjokvolle kerk. Eigenlijk hoor je z’n muziek te spelen op klavecimbel, maar we genoten dankzij de fraaie aanpak van de Chinese dame, wier naam ik helaas kwijt ben, mede omdat ik het programmablaadje kwijt ben. Couperin werd geboren op 10 november 1668 in de stad waar hij ook zou overlijden, Parijs. Hij stamt uit een muzikantendynastie en kreeg de bijnaam ‘Le Grand’ als onderscheid van zijn oom, die dezelfde naam droeg. Hij bezette als vele generaties Couperin voor hem de orgelbank van de Parijse St.Servais, hij promoveert tot hoforganist, clavecinist en muziekleraar van de koninklijke familie en leidde de hofkapellen in Orléans en Versailles. Met zijn methode ‘ L’ art de toucher le clavecin’ had hij grote invloed op de grote Bach, die so wie so zeer geïnspireerd werd door de Franse muziek, die hij hoorde aan het hof van Celle, in de buurt van Lüneburg, waar Bach als puber in een internaat verbleef en van waaruit hij naar Celle trok voor de muziek aan het hof aldaar. De kasteelvrouw des huizes was Francaise en zodoende klonk niet alleen Couperin, maar ook Lully. Vooral dansmuziek.  Dansvormen vind je overal terug in het werk van Bach, tot in de serieuste werken aan toe, zoals de Mattheus Passion. Couperin overleed op 11 september 1733. Zijn muziek leeft gelukkig voort. Hoor hieronder.

Ravel eerde de componist met het werk Le tombeau de Couperin