De horecagelegenheid waar ik het liefst en het vaakst kom ligt net over de grens in België, een vijf minuten rijden met de auto van mijn huis. Het is voor velen in de streek een populaire bestemming. Het is vermaard vanwege de biefstukken van eigen rund en vanwege de overheerlijke frieten. Maar ook de garnalen- en kaaskroketten, de mosselen, het wild in de herfst, het varkenshaasje en nog veel meer is het pleisteren meer dan waard. Bovendien is er dat verrukkelijke Belgische bier, met iedere maand een andere tripel van het vat en de wijnen zijn eenvoudig, maar goed. Het restaurant annex café heeft de vorm van een langgerekte boerderij, ligt in het open land van Zandvliet en draagt de omineuze naam De Leeuw van Vlaanderen. Ofschoon eigenaars en merendeel van de bezoekers fiere Vlamingen  zijn, suggereert de naam niet dat we hier met een bolwerk van het Vlaams Blok van doen hebben. De naam bestaat al veel langer dan de dubieuze partij van De Winter. De naam is ontleed aan het meesterwerk van de op 10 september 1883 in Elsene overleden schrijver Hendrik Conscience. Hij schreef dit werk in 1838 waarschijnlijk na het zien van het schilderij De Groeningeslag van Nicaise De Keyser in het Antwerpse Vleeshuis. Conscience beschrijft in zijn boek de Guldensporenslag als achtergrond van een liefdesgeschiedenis. De roman kende een enorm succes, waarmee de schrijver zich de titel verwierf van ‘ de man die zijn volk leerde lezen’. En die zin versterkte het zeer zeker de Vlaamse bewustwording. De toenmalige bewoner van de boerderij, waar ik tegenwoordig menigmaal een sappige biefstuk verorber, besloot het boek voor te lezen aan zijn analfabetische arbeiders en aan anderen uit de buurtschap. Het was een succes. Hij besloot er een pint bij te serveren en later zelfs vlees van eigen vee. En daarmee werd het restaurant geboren dat nu nog steeds in handen is van de zelfde familie en waar nog immer eigen Belgische Blauwbillen gebruikt worden voor een mals stuk vlees, meestal door de vrouw des huizes bereid. Donderdag a.s. komt een vriend uit Amsterdam over en schuif ik met hem weer gaarne aan voor een heerlijk maal. Overigens heeft Hugo Claus, die zelf met  Het verdriet van België ook een machtig epos over zijn land schreef, Conscience’s boek verfilmd. Hij ligt (her)begraven op Schooneshof bij Antwerpen. Hieronder een filmpje op dat kerkhof over de in Antwerpen in 1812 geboren schrijver.