‘Maar we zitten zonder meid’, zo dicht Adwaita oftewel J.A.Dèr Mouw. Een halve regel uit het begin van zijn gedicht ‘K ben Brahman. Prachtig gedicht vanwege ‘ de geheimenisvolle gelijkschakeling van wie/wat hoog is en wie/wat laag. Het Evangelie is radicaler: voortrekken van hen die altijd achteraan staan, geen poot om op te staan, klein als kinderen, kwetsbaar, beïnvloedbaar. Kortom echte kinderen van HEM die grote dingen doet. Niet fatalisme, neerslachtigheid, de ideologie van eigen gelijk, de onaanzienlijken die lijf en ziel durven prijsgeven:

Werkster

Zij kent de onderkant van kast en ledikant,
ruwhouten planken en vergeten kieren,
want zij behoort al kruipend tot de dieren,
die voortbewegen op hun voet en hand

Zij heeft zichzelve aan de vloer verpand
om deze voor de voeten te versieren,
van dichters, predikanten , kruidenieren
want er is onderscheid van rang en stand

God zal haar eenmaal op Zijn bodem vinden
gaande de gouden straten naar Zijn troon
al slaande met haar stoffer op het blik

Symbolen worden tot cymbalen in de
ure des doods-en zie, daar lot ten hoon
zijn daar de dominee, de bakker en de frik