De op 28 november 1941 in Amsterdam geboren Mady Saks wordt in de jaren zeventig bekend vanwege feministische documentaires. Met ‘Verkrachting’,  over huiselijk geweld maakt ze in 1975 haar debuut. In 1981 komt Vrouwen in Irak uit. Vervolgens maakt ze een aantal speelfilms, waarvan twee, Ademloos (1982) en Iris (1987) , met Monique van de Ven in de hoofdrol en een derde, De gulle minnaar (1990), met Peter Faber in de hoofdrol.   Ademloos gaat over een vrouw die verstrikt raakt in haar burgerlijk milieu en Iris over een vrouwelijke veearts op het platteland en wier komst weinig welwillend ontvangen wordt.  De gulle minnaar handelt over een vader die vluchtige relaties aanknoopt met moeders op het schoolplein. Iris ontvangt prijzen op de festivals  van Montreal en Seattle. De gulle minnaar, met cameraman Frans Bromet, werd een enorme flop. Het scenario was gebaseerd op twee romans van Marjan Berk, die weigerde de film te zien, omdat de twee romans niets met elkaar te maken hadden en het dus volgens haar onmogelijk was ze in één film samen te brengen. De kritiek was vernietigend in haar oordeel over de film en het publiek bleef thuis, mede ook omdat de film uitkwam gedurende het WK voetbal.  Na deze flop werkt ze voornamelijk voor de televisie. Zo maakt ze voor de VARA de serie ’26000 gezichten’, over uitgeprocedeerde asielzoekers.

Mady Saks  overlijdt op 29 augustus 2006 na een slepende ziekte, ze is slechts 64 jaar geworden.